Ana SayfaKitap YorumlarıModern Klasikler

Pastoral Senfoni Kitap İncelemesi Konusu Yorumu Özeti

Andre Gide

Pastoral Senfoni Kitap İncelemesi Konusu Yorumu Özeti

Protestan mezhebine bağlı bir papaz bir gün adeta zorla götürüldüğü bir evde, henüz ölmüş bir kadın için dini tören yapacaktır. Bu fakir evde ölen kadının insan yüzü görmemiş ergen bir kızı vardır. Kör kız, ergenliğe kadar insan yüzü görmemiş, yabani bir çocuktur.

Lyon’da Düğün Stefan Zweig Kitap Özeti Konusu İncelemesi
Kuyucaklı Yusuf Kitap Konusu Özeti Yorumları
Sergüzeşt Samipaşazade Sezai Kitap Konusu, Özeti, İncelemesi
Trois Couleurs Üç Renk Filmi Mavi Beyaz Kırmızı

Pastoral Senfoni Kitap İncelemesi Konusu Yorumu Özeti. Andre Gide romanıdır. Aşk, dindarlık, müzik, eğitim gibi etiketlere sahip roman bir papazın adeta öğrendikleri, dini inancı ve duyguları ile tecrübe edilmesidir. Umutsuz bir aşk, dindar bir baba ve dini hassasiyeti olmayan bir oğul, mutsuz bir kadın ve tabii ki kimsesiz bir kör kız arasında geçen bir yaşamda kalma mücadelesi denilebilir. Tabii ki Beethoven’ın Pastoral Senfonisi. Şimdi kitabın özetine, konusuna ve incelemesine tabii ki yorumlamasında geçelim.

Daha fazla kitap, daha fazla bilgi, daha fazla aydınlık demektir. Yukarıda bazı hızlı düğmeleri bulabilirsiniz. Site menüsünden yüzlerce kitaba ulaşabilirsiniz. Kitaplar bizi her türlü tartışılmaz doğrudan kurtarıp, bize huzuru ve mutluluğu sağlayacaktır.

Pastoral Senfoni Kitap İncelemesi Konusu Yorumu Özeti

Protestan mezhebine bağlı bir papaz bir gün adeta zorla götürüldüğü bir evde, henüz ölmüş bir kadın için dini tören yapacaktır. Bu fakir evde ölen kadının insan yüzü görmemiş ergen bir kızı vardır. Kör kız, ergenliğe kadar insan yüzü görmemiş, yabani bir çocuktur. Papaz kızı istemeye istemeye evine götürür. Bu kör ve yabani kızla ne yapacağını bilmemektedir. Evde de karısı Amelie bu durumu hoş karşılamaz.

Pastoral Senfoni Kitap İncelemesi Konusu Yorumu Özeti
Pastoral Senfoni Adre Gide

Fakat papazın ısrarı ile kör kız evde kalmaya devam eder kıza Gertrude adını verirler. Evdeki bütün tartışmalara rağmen papaz kızla ilgilenir ve onu eğitir. Eğitimi için Melle de la M. adında birine başka bir kiliseye gönderir. Burada piyano eğitimi alırken diğer yandan da papaz Gertrude’e oldukça ilgi duyar. Fakat papazın oğlu Jacques ile Gertrude arasında aşk başlayacaktır fakat papaz buna karşı çıkar. Papaz kendisi de aslında kıza âşık olduğunu anlar.

Andre Gide’in otobiyografik romanı Pastoral Senfoni’de papaz Gertrude’e renkleri ve renklerin tonlarını Beethoven’ın Pastoral Senfonisi (6. Senfoni) ile anlatmaya çalışır. Kızın eğitimiyle ilgilenirken bir yandan da kıza bağlandığını hisseder bu adeta aşktır. Diğer yandan oğlu da kızla ilgilenir fakat papaz ikisini ayıracaktır.

Andre Gide Kimdir

Protestan bir ailenin çocuğu olan Gide 1869 yılında Paris’te doğmuştur. Gide romanında, gerçek yaşamındaki Protestan ve Katolik çatışmasını romanda da yansıtır. Oğlu mezhep değiştirerek Katolik olacaktır. Yaşamında da katı bir din eğitimi almıştır. Oğlu ile sık sık tartışan papaz, sürekli olarak onunla ters düşer. Tanrıya olan güveni ve bağlılığı her ne kadar sıkı olsa da papaz karısı ile, ailesi ile ve duyguları ile mücadele içindedir. Papaz İsa ile Saint Paul öğretileri arasında kalmıştır. İnancını da sürekli sorgulamaktadır.

Pastoral Senfoni’den Alıntılar

🍭 “Ne yazık! Bazı ruhlar mutluluğa karşı çıkar, onların mutlu olma yetenekleri yoktur, mutluluğu yaşamayı beceremezler…”

🍭 “Mutlu bir insandan yayılan aşk etrafa mutluluk saçar. Amélie’nin çevresinde de bir sıkıntı, bir kasvet havası hüküm sürüyordu.”

🍭”Aslında, evlilik dışı aşkın olabileceğini kesinlikle kabul etmiyor ve beni tutkuyla Gertrude’a doğru iten duygularımın içinde, yasak olan bir şeylerin olabileceğine inanmıyordum. Hatta itiraflarının saflığı ve içtenliği bu düşüncelerimde bana destek oluyordu. Kendi kendime, “o bir çocuk” diyordum. Gerçek aşk insanı şaşkına çevirir, utanıp kızarmadan yaşanmaz. Kendi açımdan baktığımdaysa, onu sakat bir çocuğu sever gibi sevdiğime inanıyordum. Onunla bir hastayla ilgileniyormuş gibi ilgileniyor, duygularımı ahlaki bir görev, bir sorumluluk şekline sokuyordum.” Alıntılar: Timaş Yay.

Yorumlar

WORDPRESS: 0